بوسه مگر چیست فشار دو لب

این که گناه نیست چه روز و چه شب

بوسه راه خانه تو تا من است

 
بوسه رقص روح در جشن تن است

بوسه نقب عطر در شبهاى ماست

 
بوسه معشوق گلى خواب آور است

آنقدر دوستت دارم

که هر چه بخواهی همان را بخواهم

اگر بروی شادم

اگر بمانی شادتر

تو را شاد تر می خواهم

با من یا بی من

بی من اما

شادتر اگر باشی

کمی

- فقط کمی -

ناشادم

  و این همان عشق است

عشق همین تفاوت است

همین تفاوت که به مویی بسته است

و چه بهتر که به موی تو بسته باشد

خواستن تو تنها يک مرز دارد

و آن نخواستن توست

و فقط يک مرز ديگر

و آن آزادي توست

تو را آزاد مي خواهم

نیشخندی زدی و رفتی در تاریک ترین شب...

 که حتی قاصدک نشانی از تو نداد...

شکستم...و هیچ کس به حرمت شکستنم نگریست...

تو فهمیدی؟

نه باز هم این من بودم که تنها ماندم...

این من بودم که شکستم...

و این من بودم که فراموش شدم...

درد تازه ای نیست...

ارزو ها همه سوختند و من هم ...

 تو بمان همانگونه که ان شب نگاه محتاجم را نشناختی...

و من می مانم و یاد تو

مهربانم!

سلام

قابل توجه همه ی دوستان من 3 تاخط دارم که فقط از بچه های

 نت حسین جون شماره من رو داره نه کسی دیگه حتی شما.

به چه زبونی بگم که هیچکدوم از خط های من ایرانسل نیست.

تا ابد دوستتون  دارم

تو را آرزو نخواهم کرد، هیچ وقت!

تو را لحظه ای خواهم پذیرفت که

خودت بیایی، با دل خود، نه با آرزوی من

پارسال با او در زیر باران راه می رفتم

امسال راه رفتن او را با دختر دیگری در زیر باران اشک هایم دیدم

شاید باران پارسال اشک دختری دیگر بود . . .

بوسه مگر چیست فشار دو لب

این که گناه نیست چه روز و چه شب

میخوام خودم رو از دنیای مجازی پاک کنم.

شاید تا چند روزه دیگه وبلاگم رو حذف  کنم و برای همیشه با

 وبلاگ نویسی خداحافظی کنم!!!

 اصلا حوصله ندارم حالم خوب نیست استرس امتحان ـ  مریضی ـ 

از ۲۴ ساعت ۲۰ ساعتش رو خوابم . ترم آخربودن و لجبازی بعضی

 ازاساتید ـ کامل نبودن پایان نامم. همه و همه دست به دست هم

 دادن که کلافه شم نمیدونم باید چیکار کنم .

بوسه راه خانه تو تا من است

 
بوسه رقص روح در جشن تن است

بوسه نقب عطر در شبهاى ماست

 
بوسه معشوق گلى خواب آور است

آنقدر دوستت دارم

که هر چه بخواهی همان را بخواهم

اگر بروی شادم

اگر بمانی شادتر

تو را شاد تر می خواهم

با من یا بی من

بی من اما

شادتر اگر باشی

کمی

- فقط کمی -

ناشادم

  و این همان عشق است

عشق همین تفاوت است

همین تفاوت که به مویی بسته است

و چه بهتر که به موی تو بسته باشد

خواستن تو تنها يک مرز دارد

و آن نخواستن توست

و فقط يک مرز ديگر

و آن آزادي توست

تو را آزاد مي خواهم

نیشخندی زدی و رفتی در تاریک ترین شب...

 که حتی قاصدک نشانی از تو نداد...

شکستم...و هیچ کس به حرمت شکستنم نگریست...

تو فهمیدی؟

نه باز هم این من بودم که تنها ماندم...

این من بودم که شکستم...

و این من بودم که فراموش شدم...

درد تازه ای نیست...

ارزو ها همه سوختند و من هم ...

 تو بمان همانگونه که ان شب نگاه محتاجم را نشناختی...

و من می مانم و یاد تو

مهربانم!

سلام

قابل توجه همه ی دوستان من 3 تاخط دارم که فقط از بچه های

 نت حسین جون شماره من رو داره نه کسی دیگه حتی شما.

به چه زبونی بگم که هیچکدوم از خط های من ایرانسل نیست.

تا ابد دوستتون  دارم

تو را آرزو نخواهم کرد، هیچ وقت!

تو را لحظه ای خواهم پذیرفت که

خودت بیایی، با دل خود، نه با آرزوی من

پارسال با او در زیر باران راه می رفتم

امسال راه رفتن او را با دختر دیگری در زیر باران اشک هایم دیدم

شاید باران پارسال اشک دختری دیگر بود . . .

میخوام خودم رو از دنیای مجازی پاک کنم.

شاید تا چند روزه دیگه وبلاگم رو حذف  کنم و برای همیشه با

 وبلاگ نویسی خداحافظی کنم!!!

 اصلا حوصله ندارم حالم خوب نیست استرس امتحان ـ  مریضی ـ 

از ۲۴ ساعت ۲۰ ساعتش رو خوابم . ترم آخربودن و لجبازی بعضی

 ازاساتید ـ کامل نبودن پایان نامم. همه و همه دست به دست هم

 دادن که کلافه شم نمیدونم باید چیکار کنم .

خداوندا به من چنان تواني عطا فرما كه در راه گسترش فرهنگ زيبايي ، دانايي و نيكويي استوار گام بر دارم و بتوانم به عنوان حقيرترين شاگرد استاد دكتر حسين الهي قمشه اي آموخته هاي خود را ، بر شما ارزاني دارم.

هر كس به اندازه ظرفيت خود از جام شراب عرفاني استاد مي نوشد و چنانچه پياله ما دردي كشان تحفه اي ناچيز براي شما به ارمغان آورده است بر اين حقير ببخشايد.

گمان بر اين است كه عرض مطالب ذيل ضروري به نظر مي رسد:

۱- در اين وبلاگ به پرسشي از طرف استاد پاسخ داده نخواهد شد و استدعا مي گردد كليه سوالات از طريق ايميل و يا فاكس موسسه فرهنگي هنري الهي قمشه اي مطرح گردد تا پاسخ مستقيم استاد دريافت گردد.

۲- در اين وبلاگ هر كلام و يا سخني از حضرت استاد باشد حتماً داراي مشخصه و آدرس است.

۳- معرفي شخصيتها ، انتخاب موسيقي ها ، نقاشيها و .... كه همگي در راستاي بالا بردن سطح كيفي لذات مي باشد از انتخاب هاي شخص اينجانب و دريافتهاي اين حقير از ارشاد هاي حضرت استاد است و اميدوارم سبب گمراهي طالبان شادي نگردد. فقط آنچه در سايت رسمي ايشان قرار داده شده است مهر تائيد استاد را دارد.

۴- استدعاي اين حقير از شما بزرگواران اين است كه با نظرات خود اينجانب را در راستاي رسيدن به آرمانهاي اين وبلاگ ياري فرمائيد.

۵- چنانچه درج مطالب در این وبلاگ به کندی صورت می گیرد پیشاپیش عذرخواهی می کنم.

باشد كه روزي همگي زنار بند معبد زيبايي و دانايي و نيكويي گرديم.

سخنرانی ذیل تحت عنوان "امر قدسی" از وب سایت رسمی استاد برداشت شده است.

گوش جان سپردن به این سخنرانی استاندارد انسان را در برخورد با آثار هنری بالا می برد و او را در یافتن ریشه های معنوی در اثر مورد نظر راهبری می کند.

برای دریافت این سخنرانی بر روی لینک ذیل کلیک فرمائید:

امر قدسی

غوغای خیام را در غرب فیتز جرالد 1883-1809 شاعر و نویسنده نامی انگلیس در قرن نوزده بر انگیخت. فیتز جرالد شاعری لطیف طبع و مشکل پسند و پژوهنده ای پر تلاش و خردمند بود و به فتوای "جان کیتس" در کار هنر ، دل در سودای اثری داشت که هر چه بیشتر به کمال محض نزدیک باشد و دعایش مانند او آن بود که "خدایا به جای همه نعمتها مرا یک چیز کامل عطا کن" .

داستان آشنایی فیتز جرالد با خیام و ادب پارسی در این مختصر نمی گنجد. اما بی گمان فیتز جرالد در همین جستجوی کمال وقتی به خیام رسیده و از شراب سخن او مست شده دریغش آمده است که صاحبدلان دیار خویش را از این شراب بی نصیب گذارد. اما چون جام سخن خیام را برای مردم دیار و روزگار خویش که در فضای فرهنگی دیگری پرورش یافته بودند مناسب نمی دید آن شراب نیشاور را ابتدا در 75 و نهایتاً در 104 جام پر شکوه و مرصّع که با ذوق و فرهنگ عهد ویکتوریا هم آهنگ و به نقوش سنّت های دیرین ادبی مغرب زمین منّقش بود بریخت و به بازار ادب آورد ، اما به گفته مولانا :

آن باده همان است اگر جام بدل شد          بنگر که چه خوش بر سر خمار برآمد

اما هر چند فیتز جرالد در آفرینش و صیقل این جام ها و به نقطه کمال رساندن آنها رنج فراوان برد و گفت :

"ای کاش خوانندگان می دانستند که من چه اندازه در ترجمه این صد رباعی رنج برده ام."

پس از انتشار اثر ، مدتی این واقعه بزرگ ادبی در کنج فراموشی بماند ، ولی این فراموشی گویی آرامش قبل از طوفان بود ، زیرا به ناگاه مخموران باده سخن چون "گابریل روستی" و "جان راسکین" به تصادف از این شراب صافی با خبر شدند و باده خوران دیگر را خبر کردند و چندان جوش و خروش و شور و مستی درمحافل ادب دوستان انگلیس و آمریکا پدیدآمد که در تاریخ ادبیات جهان بی سابقه است ، بزرگان انگلیس هر یک شور و اشتیاق خود را به گونه ای بیان کردند . "جان راسکین" حکیم و ادیب و نویسنده و منقد بزرگ هنری در قرن نوزدهم در نامه ای خطاب به "فیتز جرالد" که دو سال بعد به دست او رسید چنین نوشت :

آقای عزیز و بسیار عزیز

هیچ نمی دانستم شما کیستید اما با تمامی دل از شما تمنا می کنم که باز هم اشعاری از عمر خیام بیابید و برای ما ترجمه کنید . من تا به امروز اشعاری بدین شکوهمندی که بخصوص اگر بخواهم انتخاب کنم در صفحات 10و11و12 کتاب شما آمده است نخوانده بودم. بیش از این سخن نتوام گفت جز آنکه پیوسته سپاسگزار و مرهون این محبت شما خواهم بود.

                                                                                                                  جان راسکین

سادگی سخن خیام که نقطه کمال و جان زیبایی در سخن اوست درترجمه فیتز جرالد اغلب فدای جاذبه های کلامی و صور خیال در ادب انگلیس شده است و فیتز جرالد خود اعتراف می کند که صورت ترجمه از متن اصلی بسیاردور شده و گاه مضمون چند رباعی به هم پیوسته و رباعی تازه ای ساخته و در این میان نکته ها و تطایف بسیار از سخن خیام فرو افتاده است اما عذر موجه فیتز جرالد این است که به هرحال :

شعر باید زنده بماند حتی اگر به قیمت آن باشد که خون ناصافی خویش را به جای خون صافی گوینده در رگهای آن روان کنیم:

و بی گمان گنجشک زنده از عقاب بی جان بهتر است .                        (فیتز جرالد)

برداشت شده از مقدمه دیوان خیام-استاد حسین محی الدین الهی قمشه ای

امیل در نگاه اول یک داستان اتو بیو گرافی است ، یعنی قسمتهایی از آن بر محور گفتار و تفکرات خود نویسنده دور می زند . روسو این کتاب را یک رساله تعلیم و تربیت نمی داند بلکه آنرا یک نوشته فلسفی می شمارد. فیلسوف روشنگر فرانسوی در این کتاب نخواسته لحن طنز آلود به خود بگیرد و نخواسته مانند دیگر آثارش متفکران بویژه فلاسفه را نکوهش کند. در این کتاب او از نحوه آموزش شاگرد ایدآلی خود امیل سخن می راند و معتقد است امیل ها می توانند این دنیای فاسد و گمراه را از شر آزار معلمان بیسواد و بی ایمان رهائی بخشند و بدیهی است که همین کتاب سبب گردید که اندیشمندان به او لقب پدر تعلیم و تربیت جدید بدهند.

 بحث اصلی داستان امیل بر سر یک نکته صریح و روشن است که روسو عنوان کرده و آن اینکه : انسان فطرتاً خوب و مبری از بدی است. این اجتماع است که او را فاسد می سازد ولی همین انسان از طریق همین اجتماع می تواند خوب شود.

 او می گوید : همه این کتابها را که به او تحمیل می کنید بدور ریزید و در عوض بگذارید او از طریق تجربه دانش فرا گیرد.

می گوید : طفل را به تنها چیزی که باید عادت بدهید این است که به چیزی عادت نکند.

عقیده روسو این است که هر فرد بادلبستگی های گوناگون و توانائی های گوناگون بدنیا آمده و تنها از طریق ابراز عقاید واحساسات جریحه دارنشده خویش و همچنین بکار بردن انواع تجربه ها می تواند این استعداد فطری را پرورش دهد.

 (برگرفته از سیری در بزرگترین کتاب های جهان ، حسن شهباز ، جلددوم )

این کتاب توسط استاد غلامحسین زیرک زاده توسط انتشارات ناهید به فارسی برگردانده شده است.

برای  download کردن نسخه انگلیسی کتاب در فرمت PDF بر روی لینک ذیل کلیک فرمائید:

کتاب امیل- زبان انگلیسی - فرمت PDF

سخنرانی ذیل یکی از برجسته ترین سخنرانی های استاد می باشد که در آن به مقام واقعی شهادت اشاره شده است. با دقت در این سخنرانی همچنین می توان به مفاهیم بنیادی عزاداری و نماز پی برد.

برای دریافت این سخنرانی بر روی لینک ذیل کلیک فرمائید.

عاشورا

نکته دیگر آن است که نگاه فیتز جرالد آن نیست که بزرگان معرفت در شرق و غرب به خیام داشته اند. فیتز جرالد ، خیام را فیلسوف و منجم لذت جویی می دانست از مکتب اپیکور و آن هم به تصوری نادرست از آن حکیم یونانی و او را باده خواری از پیروان باکوس ، الهه شراب ، در مفهوم خاکی آن شناخته است اما این نگاه در ترجمه چندان صراحت نبخشیده است که ره را بر درک آن معانی رفیع ببندد و خود در پاسخ ادیبان عارف پیشه مغرب که به تعبیرات خاکی او از شراب افلاکی خیام خرده گرفته بودند گوید:

من سخن خیام را چنین دریافتم و هر که خواهد اندیشه دیگر کند ترجمان من راه بر او نبسته است.

نشان راستی این سخن آن است که حکیم و عارف معاصر هندی، یوگا ناندا، نویسنده کتاب (زندگی یک یوگی) شماری از رباعیات خیام را به روایت فیتز جرالد تفسیر و تحلیل عرفانی کرده و در مقدمه آورده است که :

هر چند ترجمه فیتز جرالد از امانت لفظی دور است و نگاه مترجم به خیام نیز با نگاه ما متفاوت است اما چون او جان کلام و آن بارقه الهی در سخن خیام را به طرزی عجیب در ترجمه حفظ کرده است من با آنکه ترجمه های تحت اللفظی و نزدیکتر به متن دراختیار داشتم شرح خود را بر ترجمه فیتز جرالد بنا نهادم.

آنچه مسلم است این است که رباعیات فیتز جرالد در شمار زیباترین اشعار ادب انگلیس جای گرفته و کمتر مجموعه ای از گزیده ادب این زبان توان یافت که شامل تمام یا بخشی از ترجمان فیتز جرالد نباشد. درست است که هنر شاعری فیتز جرالد در جذب صاحبدلان مغرب زمین به رباعیات خیام نقش بسیار موثری داشته است ولی چنین نیست که بتوان ترجمه های فیتز جرالد را رباعیات فیتز جرالد نامید و تمامی امتیاز شهرت این ترجمه را به هنر مترجم باز گردانید. بلکه این شاهد صاحب جمال خیام است که از پشت پرده ترجمه دلبری کرده و چون خورشید از ورای ابر اهل مغرب را فیض بخشیده است و گواه درستی این سخن آن است که از فیتز جرالد ترجمه ها و نوشته های گوناگون ازنمایشنامه و مقاله و نامه و غیره به زبان انگلیسی باقی است که در مجموعه آثار او با عنوان Selected Works به طبع رسیده است اما هیچ یک از این آثار حتی ترجمه آزاد منطق الطیر عطار در ترجمه نمایشنامه های نویسنده معروف اسپانیایی کالدرون ، به اندازه آن صد رباعی که از خیام ترجمه کرده برای او شهرت و اعتبار جهانی نیاورده است.

پس از انتشار و رونق رباعیات خیام در اروپا و پس از آن در آمریکا جهانیان به خیام اقبالی تمام کردند و رابعیاتش به همه زبانهای زنده دنیا ترجمه شد و چندان شهرت یافت که به تعبیر زیبای فروغی :

امروز هیچ صاحب خبری در دنیا نیست که از رباعیات خیام بی خبر باشد.

و این همه از برکت ترجمه فیتز جرالد است از این رو شایسته است که ایرانیان پاس این خدمات بدارند و آن مترجم لطیف طبع را سپاس گویند.

برداشت شده از مقدمه دیوان خیام-استاد حسین محی الدین الهی قمشه ای

رستم ، فرزند زال و نواده سام ، هنگامی در کانون توجه قرار می گیرد که ایران و توران به منظور کسب برتری درعرصه های سرزمینی و پادشاهی در کشمکش دائم بسر می برند. در سمت ایرانی ماجرا، همه پهلوانان ، شجاع ، با فضیلت  و عمیقاً وفادار به شاهنشاهان توصیف شده اند و مشتاق اند که زندگی خود و عزیزترین کسانشان را در راه آنها نثار نمایند. این مطلب بخصوص در مورد رستم آن طور که درافسانه پسرش سهراب آمده است مصداق دارد. گرچه نام نیای رستم ، سام و پدر سام نریمان در رابطه با گرشاسب افسانه ای درمتون متاخر زردشتی آمده است اما در اوستا نه از رستم سخنی رفته است و نه از پسرش سهراب. به نظرمی رسد که افسانه های رستم ،به گروه داستانهای مندرج در اوستا تعلق نداشته و بخشی ازیک چرخه مستقل بوده است. رستم و خاندانش در شاهنامه به عنوان شاهان سیستان در شرق ایران توصیف شده اند و غالباً خود رستم سگزی (سکا) شمرده شده است. بعضی از پژوهشگران عقیده دارند که رستم مربوط به دوره پارتیان در قرن اول میلادی است هنگامی که پادشاهان هندو-سیکتی در شرق ایران حکومتی مستقل تشکیل دادند.

صرفنظر از اینکه جایگاه تاریخی ومنشا اوچگونه بوده است ، رستم به یکی از بزرگترین پهلوانان اسطوره ای ایران ، و نمادی از قدرت بدنی ومعنوی عظیم و ایثار در راه کشورش تبدیل شد. در شاهنامه از زال ،پدر رستم به تفصیل سخن رفته است و ولادت و نشو و نمای او درپیوند با پرنده حامی افسانه ای سیمرغ است این پرنده نیرومند در زندگی رستم نیز نقش مهمی ایفا میکند و درهنگامه های بحران بارها به نجات او می شتابد . هنگامی که زال در خانواده ای که مدت ها در انتظار داشتن فرزندی بوده اند متولد می شود شادی پدر با دیدن نوزاد تازه ولادت یافته به اندوه و استیصال بدل می شود . بدن کودک به پاکیزگی نقره و چهره اش چون بهشت توصیف شده است. موهایش مانند یک پیرمرد سفید است. سام از دیدن فرزندش با چنین سیمای عجیبی چنان آشفته می شود که از جهان قطع امید می کند وی در یک راز و نیاز شورانگیز با خداوند از او می پرسد دلیل مجازاتش چیست که به او فرزند اهریمن با چشمانی سیاه و موهایی مانند یاسمن داده است.

"هنگامی که پهلوانان می آیند و درباره این نوزاد شوم سوال می کنند من ناگزیرم که با شرم ایران را ترک کنم. من باید چه بگویم ؟ بگویم فرزند یک دیو است ، یک ببردو رنگ است ، یاموجودی ماوراء طبیعی که به یک پری شباهت دارد؟"

جهان اسطوره ها ، ترجمه عباس مخبر

شعر تصنیف مرغ سحر از ملک الشعرای بهار است که در دستگاه ماهور توسط استاد مرتضی نی داوود ساخته شده است. این تصنیف جاویدان توسط هنرمندان مختلف از جمله ملوک ضرابی ، قمرالملوک وزیری ، نادر گلچین ، فرهاد مهراد و محمد رضا شجریان اجرا شده است.

مرغ سحر ناله سرکن، داغ مرا تازه تر کن

ز آه شرربار این قفس را برشکن و زیر و زِبر کن

بلبل پر بسته ز کنج قفس درآ، نغمهٔ آزادی نوع بشر سرا

وز نفسی عرصهٔ این خاک توده را پر شرر کن

ظلم ظالم، جور صیاد آشیانم داده بر باد

ای خدا، ای فـلک، ای طبیعت، شام تاریک ما را سحر کن

نوبهار است، گل به بار است، ابر چشمم، ژاله‌بار است

این قفس، چون دلم، تنگ و تار است

شعله فکن در قفس ای آه آتشین

دست طبیعت گل عمر مرا مچین

جانب عاشق نِگَه‌ ای تازه گل از این، بیشتر کن

مرغ بیدل شرح هجران مختصر، مختصر کن

----------------------- لطفاً برای دانلود کردن این تصنیف اینجاکلیک فرمائید-----------------------

سام سرانجام فرزند خود را درکوه های البرز که نزدیک به خورشید و دور از آدمیان است رها میکند اما همان طور که در اغلب داستانهای اسطوره ای اتفاق می افتد، این طفل کوچک با دخالت پروردگار توانا زنده می ماند ، خداوند سیمرغ را که بر فراز قلمرو خود (البرز) به جستجوی غذا برای جوجه هایش در پرواز است به کشف این طفل رهنمون می سازد. وی کودک رها شده را بر می گیرد تا خوراک جوجه های خود سازد ، اما ندایی به او می گوید از این طفل شیر نخورده مراقبت کن زیرا از تخمه او مردی پا خواهد گرفت. به این ترتیب زال با سیمرغ وخانواده او بزرگ می شود. در این میان اخباری به دربار سام می رسد مبنی بر آنکه جوانی سروبالا در کوه ها زندگی می کند. هنگامی که سام با مشاوران خردمند خود از رویای صحبت می کند که در آن سواری پیام شادی بخش زنده بودن فرزندش را به او داده است ، آنها او را ترغیب می کنند که به جستجوی فرزند سپید موی و سپید پوست خود برآید.

سام در ارتفاعات کوه از خداوند طلب بخشش می کند و در خواست می کند که طفل رها کرده را به او بازگرداند زیرا می داند که او از تخمه اهریمن بدنهاد نیست. سیمرغ که از بالا نظاره گر است بلافاصله در می یابد که چرا سام به کوه آمده است. او زال را ترغیب می کند که نزد پدرش بازگردد زیرا لانه او دیگر برای فرزند بزرگترین پهلوانان و جوانی که روز پادشاه خواهد شد مناسب نیست. اما پیش از آنکه پهلوان جوان غمگین به نزد پدر باز گردد سیمرغ یکی از پرهای خود را به او می دهد تا به هنگام خطر یا گرفتاری آن را آتش بزند و به او قول می دهد که بلافاصله حاضر خواهد شد.

زال به قلمرو پدر خود در زابلستان (سیستان) باز می گردد. مدتی بعد با رودابه ،دختر شاه کابل ، ملاقات و ازدواج می کند و رستم ، پهلوان همه پهلوانان از این پیوند به دنیا می آید.

جهان اسطوره ها ، ترجمه عباس مخبر

ژان ژاك روسو در سال 1712 در شهر ژنو زاده و در زندگاني بدبخت بوده است. مادرش زود از دنيا رفت و پدرش كه ساعت ساز بود به سبب بعضي پيش آمدها نتوانست از او نگهداري كند. روزگارش همه به دربدري و بي خانماني گذشت و سبب اصلي آن هوسناكي و تندمزاجي و غرور و خودپسندي بسيار و سوء ظن شديد بود. به هر حال تحصيل مرتبي نتوانست بكند و فضل و كمال فراواني نياموخت اما مردي حساس و با ذوق و پرشور و صاحب قلم بود و او يكي از بزرگترين نويسندگان فرانسه است. گفته هايش غالباً با عقايد متعارف و احكام ظاهر عقل مخالفت دارد اما با بلاغت تمام و حرارت مفرط مقرون است چنان كه هر چند آنچه نوشته به نثر است مي توان او را شاعري بزرگ دانست از اين رو نوشته هايش در افكار تاثير كلي داشته است. تا نزديك چهل سالگي اثر مهمي از او ظاهر نشد تا اين كه انجمن ادبي يكي از شهرهاي فرانسه مسئله اي ميان دانشمندان طرح كرد كه در آن باب رساله بنويسند و جايزه بگيرند و مسئله اين بود : آيا تجديد عهد علم و ادب و هنر براي تهذيب مردم سودمند بوده و يا زيان رسانيده است ؟ روسو در اين مسابقه شركت كرد و جايزه را برد و آوازه اش بلند شد. گفتار او مبتني بود بر اين كه علم و ادب ظاهر مردم را آراسته مي كند اما باطن را فاسد مي سازد طبع را منحرف مي نمايد و بدل و دماغ حالتي مصنوعي مي دهد مختصر اين كه مردم عالم و هنرمند مي شوند اما آدم نمي شوند.

سه سال بعد همان انجمن باز موضوعي را طرح كرد به اين مضمون : منشا عدم مساوات ميان مردم چيست و آيا قانون طبيعت آن را روا مي دارد؟ در جواب اين سوال روسو رساله اي نوشته است كه معروف است به نام گفتار در عدم مساوات ميان مردم و بنياد سخن او اين است كه عدم مساوات ميان مردم بواسطه هيئت اجتماعيه يعني مدنيت روي داده كه انسان را از حال طبيعي بيرون كرده است. مردم در حال طبيعي تفاوتهايي با هم دارند اما آن تفاوت ها طبيعي است و مضر به حال ايشان نيست. انسانِ طبيعي و آزاد و خوش است انسانِ اجتماعي بد و بنده و ناخوش مي شود زيرا كه در حال طبيعي ذهن انسان فقط مشغول به دو چيز است ........

سير حكمت در اروپا - محمد علي فروغي

دموکراسی می گوید: رفیق، حرفت را خودت بزن،
نانت را من می خورم.

مارکسیسم می گوید: رفیق، نانت را خودت بخور،
حرفت را من می زنم.

فاشیسم می گوید: رفیق، نانت را من می خورم،
حرفت را هم من می زنم
و تو فقط برای من کف بزن ...

اسلام حقیقی می گوید: نانت را خودت بخور،
حرفت را هم خودت بزن
و من فقط برای اینم که تو به این حق برسی.

اسلام دروغین می گوید: تو نانت را بیاور به ما بده
و ما قسمتی از آن را جلوی تو می اندازیم،
اما آن حرفی را که ما می گوییم بزن!

                                               «دکتر شریعتی»

زن عشق می كارد و كینه درو می كند ...

دیه اش نصف دیه توست و مجازات زنایش با تو برابر.

می تواند تنها یك همسر داشته باشد

و تو مختار به داشتن چهار همسر هستی!

برای ازدواجش (در هر سنی) اجازه ولی لازم است

و تو هر زمانی بخواهی به لطف قانونگذار میتوانی ازدواج كنی ...

در محبسی به نام بكارت زندانی است و تو ...

او كتك می خورد و تو محاكمه نمی شوی!

او می زاید و تو برای فرزندش نام انتخاب می كنی ...

او درد می كشد و تو نگرانی كه كودك دختر نباشد ...

او بی خوابی می كشد و تو خواب حوریان بهشتی را می بینی ...

او مادر می شود و همه جا می پرسند نام پدر ...؟

و هر روز او متولد میشود؛ عاشق می شود؛ مادر می شود؛ پیر می شود و میمیرد ...

و قرن هاست که او؛ عشق می کارد و کینه درو می کند

چرا که در چین و شیارهای صورت مردش به جای گذشت،

زمان جوانی بر باد رفته اش را می بیند و در قدم های لرزان مردش؛

گام های شتابزده جوانی برای رفتن و درد های منقطع قلب مرد؛

سینه ای را به یاد می آورد که تهی از دل بوده و پیری مرد رفتن و فقط رفتن را در دل او زنده می کند ...

و اینها همه کینه است که کاشته می شود در قلب مالامال از درد ...!

و این رنج است

                                                                                    «دکتر شریعتی»

ما همیشه عاشق این آدم‌ها هستیم. هزار حرف داریم برایشان. اما وقتی در برابرشان قرار می‌گیریم قفل بر زبانمان می‌زنند. اختیار از ما سلب می‌شود. سکوت می‌کنیم و ...

دسته اول
آنانی که وقتی هستند هستند، وقتی که نیستند هم نیستند
عمده آدم‌ها. حضورشان مبتنی به فیزیک است. تنها با لمس ابعاد جسمانی آن‌هاست که قابل فهم می‌شوند. بنابراین اینان تنها هویت جسمی دارند.

دسته دوم
آنانی که وقتی هستند نیستند، وقتی که نیستند هم نیستند
مردگانی متحرک در جهان. خود فروختگانی که هویت شان را به ازای چیزی فانی واگذاشته‌اند. بی‌شخصیت‌اند و بی‌اعتبار. هرگز به چشم نمی‌آیند. مرده و زنده‌شان یکی است.

دسته سوم
آنانی که وقتی هستند هستند، وقتی که نیستند هم هستند
آدم‌های معتبر و با شخصیت. کسانی که در بودنشان سرشار از حضورند و در نبودنشان هم تاثیرشان را می‌گذارند. کسانی که همواره به خاطر ما می‌مانند. دوستشان داریم و برایشان ارزش و احترام قائلیم.

دسته چهارم
آنانی که وقتی هستند نیستند، وقتی که نیستند هم هستند
شگفت‌انگیزترین آدم‌ها. در زمان بودشان چنان قدرتمند و با شکوه‌اند که ما نمی‌توانیم حضورشان را دریابیم، اما وقتی که از پیش ما می‌روند نرم نرم آهسته آهسته درک می‌کنیم. باز می‌شناسیم. می‌فهمیم که آنان چه بودند. چه می‌گفتند و چه می‌خواستند. ما همیشه عاشق این آدم‌ها هستیم. هزار حرف داریم برایشان. اما وقتی در برابرشان قرار می‌گیریم قفل بر زبانمان می‌زنند. اختیار از ما سلب می‌شود. سکوت می‌کنیم و غرقه در حضور آنان مست می‌شویم و درست در زمانی که می‌روند یادمان می‌آید که چه حرف‌ها داشتیم و نگفتیم. شاید تعداد این‌ها در زندگی هر کدام از ما به تعداد انگشتان دست هم نرسد.

                                                   «دکتر شریعتی»

هر کس بد ما به خلق گوید

ما صورت او نمی خراشیم

ما خوبی او به خلق گوییم

تا هر دو دروغ گفته باشیم!

                                        «دکتر شریعتی»

وقتی خواستم زندگی کنم، راهم را بستند
وقتی خواستم ستایش کنم، گفتند خرافات است

وقتی خواستم عاشق شوم گفتند دروغ است
وقتی خواستم گریستن، گفتند دروغ است

وقتی خواستم خندیدن، گفتند دیوانه است
دنیا را نگه دارید، میخواهم پیاده شوم

                                     «دکتر شریعتی»

نامم را پدرم انتخاب کرد!

نام خانوادگی ام را یکی از اجدادم!

دیگر بس است!

راهم را خودم انتخاب خواهم کرد ...

                                     «دکتر شریعتی»

                                        «دکتر شریعتی»

به کلینیک خدا رفتم تا چکاپ همیشگی ام را انجام دهم، فهمیدم که بیمارم ............ ...

خدا فشار خونم را گرفت، معلوم شد که لطافتم پایین آمده.

زمانی که دمای بدنم را سنجید، دماسنج 40 درجه اضطراب نشان داد.

آزمایش ضربان قلب نشان داد که به چندین گذرگاه عشق نیاز دارم،

تنهایی سرخرگهایم را مسدود

کرده بود و آنها دیگر نمی توانستند به قلب خالی ام خون برسانند.

به ارتوپد رفتم چون دیگر نمی توانستم با دوستانم باشم و آنها را در آغوش بگیرم.

بر اثر حسادت زمین خورده بودم و چندین شکستگی پیدا کرده بودم

فهمیدم که مشکل نزدیک بینی هم دارم، چون نمی توانستم دیدم را

از اشتباهات اطرافیانم فراتر ببرم.

زمانی که از مشکل شنوایی ام شکایت کردم معلوم شد که مدتی است که صدای خدا را آنگاه

که در طول روز با من سخن می گوید نمی شنوم

خدای مهربانم برای همه این مشکلات به من مشاوره رایگان داد.

به شکرانه اش تصمیم گرفتم از این پس تنها از داروهایی که در کلمات راستینش

برایم تجویز کرده است استفاده کنم.

هر روز صبح یک لیوان قدردانی بنوشم

قبل از رفتم به محل کار یک قاشق آرامش بخورم

هر ساعت یک کپسول صبر، یک فنجان برادری و یک لیوان فروتنی بنوشم.

زمانی که به خانه برمیگردم به مقدار کافی عشق بنوشم و

زمانی که به بستر می روم دو عدد قرص وجدان آسوده مصرف کنم.

امیدوارم خدا نعمتهایش را بر شما سرازیر کند:

رنگین کمانی به ازای هر طوفان

لبخندی به ازای هر اشک

دوستی فداکار به ازای هر مشکل

نغمه ای شیرین به ازای هر آه

معلم یک کودکستان به بچه های کلاس گفت که میخواهد با آنها بازی کند.
او به آنها گفت که فردا هر کدام یک کیسه پلاستیکی بردارند و درون آن به تعداد آدمهایی که از آنها بدشان میآید، سیب زمینی بریزند و با خود به کودکستان بیاورند.
فردا بچه ها با کیسه های پلاستیکی به کودکستان آمدند.
در کیسه بعضی ها 2 بعضی ها 3، و بعضی ها 5 سیب زمینی بود.
معلم به بچه ها گفت: تا یک هفته هر کجا که می روند کیسه پلاستیکی را با خود ببرند.

روزها به همین ترتیب گذشت و کم کم بچه ها شروع کردند به شکایت از بوی سیب زمینی های گندیده.
به علاوه ، آنهایی که سیب زمینی بیشتری داشتند از حمل آن بار سنگین خسته شده بودند.
پس از گذشت یک هفته بازی بالاخره تمام شد و بچه ها راحت شدند.

معلم از بچه ها پرسید: از اینکه یک هفته سیب زمینی ها را با خود حمل می کردید چه احساسی داشتید؟
بچه ها از اینکه مجبور بودند ، سیب زمینی های بد بو و سنگین را همه جا با خود حمل کنند شکایت داشتند.
آنگاه معلم منظور اصلی خود را از این بازی، این چنین توضیح داد: این درست شبیه وضعیتی است که شما کینه آدم هایی که دوستشان ندارید را در دل خود نگه
می دارید و همه جا با خود می برید.
بوی بد کینه و نفرت قلب شما را فاسد می کند و شما آن را به همه جا همراه خود حمل می کنید.
حالا که شما بوی بد سیب زمینی ها را فقط برای یک هفته نتوانستید تحمل کنید.
پس چطور می خواهید بوی بد نفرت را برای تمام عمر در دل خود تحمل کنید؟

باری اگر روزی کسی از من بپرسد

چندی که در روی زمین بودی چه کردی؟

من می گشایم پیش رویش دفترم را
گریان و خندان بر می افرازم سرم را

آنگاه می گویم که بذری نو فشانده است
تا بشکفد تا بردهد بسیار مانده است

در زیر این نیلی سپهر بیکرانه
چندان که یارا داشتم در هر ترانه

نام بلند عشق را تکرار کردم

با این صدای خسته شاید خفته ای را
در چارسوی این جهان بیدار کردم

من مهربانی را ستودم
من با بدی پیکار کردم

پژمردن یک شاخه گل را رنج بردم
مرگ قناری در قفس را غصه خوردم

وز غصه مردم شبی صدبار مردم

شرمنده از خود نیستم گرچون مسیحا
آنجا که فریاد از جگر باید کشیدن

من با صبوری بر جگر دندان فشردم

اما اگر پیکار با نابخردان را
شمشیر باید می گرفتم

بر من نگیری من به راه مهر رفتم

در چشم من شمشیر در مشت
یعنی کسی را می توان کشت

در راه باریکی که از آن می گذشتیم
تاریکی بی دانشی بیداد میکرد

ایمان به انسان شب چراغ راه من بود
شمشیر دست اهرمن بود

تنها سلاح من در این میدان سخن بود

شعرم اگر در خاطری آتش نیفروخت
اما دلم چون چوب تر از هر دو سر سوخت

برگی از این دفتر بخوان شاید بگویی
آیا که از این می تواند بیشتر سوخت

شبهای بی پایان نخفتم
پیغام انسان را به انسان باز گفتم

حرفم نسیمی از دیار آشتی بود

در خارزار دشمنی ها
شاید که طوفان گران بایست می بود

تا برکند بنیان این اهریمنیها
پیران پیش از ما نصیحت وار گفتند

دیر است دیراست تاریکی روح زمین را
نیروی صد چون ما ندایی در کویر است

نوح دگر میباید و طوفان دیگر

دنیایی دیگر ساخت باید
وزنو در آن انسان دیگر

اما هنوز این مرد تنهای شکیبا

با کوله بار شوق خود ره می سپارد
تا از دل این تیرگی نوری برآرد

در هر کناری شمع شعری می گذارد
اعجاز انسان را هنوز امید دارد

                                                       "فریدون مشیری"