سلام.

صبحتون درخشان و زیبا!

برف می باره!

بی وقفه و زیبا و رقصان!

ذهن من اما اینجا نیست! رفته به سالهای دور! به خانه ی کودکی مادرم!

خانه ای بازمانده از زمان قاجار با همان معماری ویژه که اتفاقا عکسش هم در کتابی که

به آثار باستانی شهر ما پرداخته ، چاپ شده!

خانه با دری چوبی که از پسش می شد فهمید که اون که در زده  ،مرده یازن!

مردم هم چه ساده بودند، فکر نمی کنم کسی برای شیطنت هم که شده در مخالف رو زده باشه!

اولین چیزی که نظر رو جلب می کرد، نمای تمام چوبی به سمت کوچه بود! اتاقی که پشت این پنجره

ـ های چوبی قرار داشت ، حتما از نور خوبی برخوردار بود.

وارد که می شدی ، راهروی باریکی تو رو مستقیم هدایت می کرد به حیاط!

دست راست ، کنار در پله های باریک و چرخانی تو رو می برد به اون اتاق با نمای چوبی!

توی راهرو طاقچه های زیبایی بود که حدس می زنم محل قرار گرفتن چراغ های گردسوز بود که نور راهرو

رو تامین می کرد.

و حیاط ! یه حیاط بزرگ که وسطش یه حوض جالب بود.

دور تا دور حیاط ، خونه ی مادر و ۶ تا عموی دیگه بود و ببینید که چقدر مسالمت آمیز زندگی می کردن

هفت تا جاری توی یه حیاط!

هر کدوم یه اتاق داشتن توی طبقه ی بالا و یه زیرزمین زیر همون اتاق توی طبقه ی پایین.

اما چیزی که من رو به یاد اون خونه انداخت ، برف امروز بود.

خوش دارم فقط امروز رو فکر کنم که خونه پابرجاست با همه ی ساکنانش!

خوش دارم فکر کنم بچه ها دارن اطراف حوض برف بازی می کنن و نقشه ی ساختن آدم برفی دارن!

دلم میخواد فکر کنم بعد هم به کرسی داغ مادربزرگ پناه می برن و برگه های زردآلو و تنقلات خوشمزه !

دلم میخواد فکر کنم عموها، به فکر ریختن برف از روی بومن و خانومها به فکر تمیز کردن حیاط و بازکردن

راهی به بیرون خونه!

اصلا خوش دارم فکر کنم که جاری ها تصمیم بگیرن که امروز عصر آش رشته ای درست کنن که توی

این سرما بدجوری می چسبه!

بذارین فکر کنم مادربزرگ توی ایوون بلند عمارتش ایستاده و با لبخند همه رو نگاه می کنه!

یک امروز رو بذارین فکر کنم که خونه زنده است. رو پاست  و همه شادن!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: