مسير زندگي براي همه يكتاست،
مسيري كه ميتواني اوج ادمي را تجربه كني
براي بعضي افراد همچون غذا نياز است
بعضيها منتظرن كسي ديگراول اين راه برود،
نميدانن مسير متفاوته ولي مقصد و فاصله يكتاست
مانند ركودزدن است: بيشتر از ديگران بايد طي كني
يكدسته ادم نيز ميماند كه از حماقتشان ديگران يا سست ميشوند يا اميدوار!
تو ان گم كرده راه نباشي كه جمعي گرد تو محفل بگشايند و شادي كنند
ان سرگشته اهريمن نباشي كه ادمي از مسيرشان گمراه كني
دستداري باش كه در راه جمعي را ياري كني!
روزي شخصي پيش عارف پيري رفت كه طلب عرفان كند.
پير به او گفت برو چند سال ديگر كه بزرگ شدي بيا.
بعداز چند سال كه امد ديد عارف كنار حوض در انديشه فرورفته،
بدون انكه مجال سخن گفتن به پير دهد از او خواست اين علم را یاد دهد.
ان عارف بعد از قدري تامل سر ان شخص را درون حوض كرد
وزماني كه بدنش بي رمق شد بيرون اورد،
پرسيد در ان لحظه كه دست وپا ميزدي چه چيزي طلب ميكردي؟
گفت: در ان موقع فقط طلب هوا ميكردم!
عارف گفت:
از اينجا برو و هرموقع مانند هوا نياز به عرفان داشتي برگرد!
"تابحال در زندگيتان به چيزي مانند هوا نياز داشتيد؟"
نظرات شما عزیزان:
