حكايت آن مسجد كه عاشق كش بود و ...

مولانا از مسجدي حكايت مي كند كه در كنار شهر ري بنا شده بود و هيچ كس جرات نمي كرد شب در آن مسجد بخوابد . هر كس كه تا آن زمان شب در آن جا خوابيده بود ، بامدادان از خواب برنخاسته بود. مردم آن محل تصميم مي گيرند ، يا بر در مسجد بنويسند ، كسي شب در آن مسجد نخوابد ؛ يا شب ها در مسجد را قفل كنند . تا اين كه عاشقي پاكباز گذارش به آن مسجد مي افتد و تصميم مي گيرد كه شب در مسجد بخوابد. اهل مسجد او را برحذر مي دارند و از سرنوشت كساني كه شب در آن جا خوابيده و صبح برنخاسته اند، مي گويند؛ ولي او مي گويد كه عاشق است و آماده ي جانبازي و از مرگ نمي هراسد.

     مرگ شيرين گشت و نَقلم زين سرا                چون قفس هِشتن پريدن مرغ را     3/3952

سرانجام مرد شب در مسجد مي خوابد و نيمه هاي شب با صداي هولناكي از خواب بيدار مي شود . صدا پنج بار تكرار مي شود ؛ ولي عاشق پاكباز نمي هراسد.

         برجهيد و بانگ برزد كاي كيا                    حاضرم اينك اگر مردي بيا      3/ 4354

با فرياد شجاعانه ي مرد ، طلسم آواز هولناك در هم مي شكند و از سقف مسجد سكه هاي زر فرو مي ريزد. در اين حكايت تمثيلي ، زر استعاره از عنايات الهي است .

                    آن زري كه دل از او گردد غني       غالب آيد بر قمر در روشني     3/ 4365

مولانا  ،  مسجد را شمع و آن عاشق پاكباز را پروانه مي خواند.

                  شمع بود آن مسجد و پروانه او      خويشتن در باخت آن پروانه خو    3/ 4366

عاشق راستين مجذوب حق است ؛ از هيچ چيز نمي هراسد و با اثبات پاكبازي خويش شايسته ي عنايات الهي مي گردد و با برخورداري از لطف حق به حيات و جاودانگي مي رسد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: